Joppie Lijfijt
Memoriam Joppie Lijfijt
Memoriam Joppie Lijfijt
Job Lijffijt, znany kibicom jako „Joppie”, zmarł niespodziewanie we śnie 17 marca 2014 roku. Job był zwolennikiem pierwszej godziny iw ciągu ostatnich kilku lat zaangażował się w klub jako tragarz kibiców w domu.
UTRECHT - Zo'n 300 FC Utrecht-fans hebben dinsdagavond een stille tocht gelopen voor supporter Job Lijffijt. De politie begeleidde de menigte. De 53-jarige Lijffijt was één van de bekendste fans van de club. Hij overleed maandag onverwacht in zijn slaap aan een hartaanval.
“Alle Bunnik Zijders komen in de hemel als er in de hel geen plaats meer is”. Jarenlang klonk dat lied uit honderden kelen bij de in de jaren ‘70 en ‘80 zo beruchte Bunnik Side. Mannen van het eerste uur Jos van Doorn en Job Lijffijt konden de tekst wel dromen.
Rauw tot op het bot stonden ze vierentwintig uur per dag klaar voor de club. Ik prijs mij gelukkig dat ik het jaren van zeer nabij heb mogen meemaken. Onvoorwaardelijke vriendschappen werden gesloten.Het waren zeer roerige tijden. Clubbestuurders en autoriteiten werden tot wanhoop gedreven. Afgelopen week hebben we afscheid moeten nemen van Jos van Doorn en Job Lijffijt. Jos van Doorn heb ik al minstens 10 jaar niet meer gezien en gesproken. Job zag en sprak ik nog wekelijks. Jos was een van de Extase boys, het FC Utrecht café in de binnenstad. Jos is deze week in stilte naar zijn laatste rustplaats gebracht.
Wat een contrast met de uitvaart van Job Lijffijt. Waren er al honderden mensen aanwezig bij een herdenkingstocht, gisteren in de Galgenwaard ruim 1000! aanwezigen. Toen ik Number Four betrad om daar de opgebaarde Job een laatste eer te bewijzen moest ik wel even slikken. Wat een drukte. Zo veel mensen had ik echt niet verwacht. Tientallen bloemstukken en vele bekende gezichten uit de jaren ‘70 en ‘80. Prachtig. Number Four had het prima voor elkaar. Ik kwam daar ook uitvaartleider Arnoud van Ek tegen. Hij was het die de uitvaart van zowel mijn moeder als vader op een fantastische manier begeleide. Wat een toeval.
De fakkels gingen aan en bij een aantal oudgedienden kwamen de tranen
De plechtigheid in de Galgenwaard was uniek. Slechts zeer weinig fans zal zo een afscheid zijn gegeven. Wilco van Schaik ( algemeen directeur FC Utrecht ) sprak mooie woorden. En als Wilco spreekt dan moet je wel even de tijd nemen. Maar Wilco was wel duidelijk. Job verachtte Ajax en de stad Amsterdam. Job was FC Utrecht. Zijn club en zijn stad. Number Four zijn tweede huis. Ook Frans van Seumeren liet vanuit Canada zijn medeleven blijken. Jan Rolink nam ook kort het woord. Zijn “bal gehakt” zoals hij Job steevast noemde zal hij nooit vergeten. Rik Hoogland, de zwager van Job, vermande zich en bracht drie liederen ten gehore. Geweldig dat hij dat kon. De fakkels gingen aan en bij een aantal oudgedienden kwamen de tranen. De bikkels van weleer zijn nu eenmaal niet van steen. Job was geliefd. Vele malen klonk applaus. Eerst matig en daarna steeds harder. Op de klanken van Simply The Best werd Job door zijn vrienden en familie zijn geliefde Galgenwaard uitgedragen. Een erehaag was een laatste groet. Vuurwerk en wederom tientallen fakkels.
Velen gingen daarna huiswaarts en velen keerden terug naar Number Four. Daar werden weer alle oude verhalen opgehaald. Tegen vijf uur verlieten de meeste mensen Number Four. Ik besloot toen ook te gaan. In de auto terug naar huis liet ik de dag passeren. Een unieke dag voor een uniek persoon. Een jongen van de straat opgegroeid in een volkswijk. Diep respect voor een ieder die deze dag heeft mogelijk gemaakt. Niet in de laatste plaats FC Utrecht. Onze club die nog immer vecht tegen na-competitie. Job maakte zich ook daar veel zorgen om. “Het zal toch niet gebeuren Bennie?” Vorige week zaterdag mocht ik die ongerustheid nog van hem vernemen bij VV De Meern.
We spraken elkaar daar regelmatig en wisten het beiden natuurlijk altijd beter dan de club. Ruim 30 jaar heb ik Job gekend. Voor niets en niemand bang. Maandagochtend vroeg is Job door zijn 3 zussen en zoon naar zijn laatste reis gebracht. ” Alle Bunnik Zijders komen in de hemel als er in de hel geen plaats meer is”. Aan familie en vrienden van Jos en Job veel sterkte en kracht toegewenst de komende tijd.
Ben ten Boden